Momenteel heb ik de eerste maand in Brazilië erop zitten. Ik begin er steeds meer mijn weg te vinden en voel me op mijn gemak hier. Soms schrik ik ervan dat ik Nederland lijk te vergeten. Het ritme van iedere dag opstaan, douchen, ontbijten, spullen pakken en vervolgens naar de bus lopen die mij naar het Olympisch dorp gaat brengen. Het openbaar vervoer in Brazil gaat wel even iets anders dan in Nederland. Het is ontzettend goedkoop en een goed alternatief voor het in de file staan tijdens spitsuren. (Bijna de hele middag en avond in Rio).
Soms heb ik geluk en kan ik zitten, in het beste geval heb ik een ruime staanplaats. Meestal is de bus echter vol en staan we als sardientjes in blik tegen elkaar aan gedrukt. Je wurmt je in de bus en je zorgt ervoor dat je met veel geduw er ook weer uit komt. De rit naar het Olympisch dorp duurt gelukkig niet lang met een overstap tussendoor. Ik vind het heel bijzonder om iedere keer de Brazilianen te aanschouwen die waarschijnlijk al jaren iedere dag dezelfde rit maken. Sommigen lijken staand te slapen, luisteren muziek, tikken op hun mobiel of kijken verveeld voor zich uit. Anderen hebben hele gesprekken en delen eten met elkaar. Er wordt gelachen en gejoeld als de deuren van de bus kunnen sluiten ondanks de drukkende menigte.
Er heerst totale acceptatie van de ongemakkelijke toestand van zwetende mensen die door roekeloos rijdende chauffeurs tegen elkaar aan botsen. Die acceptatie maakt mij kalm en stelt mij gerust. Soms staat de airco op standje vrieskast. Dit maakte mij flink verkouden vlak na de Spelen en heeft mij een week op standje rust gezet helaas. Mijn plannen om Rio tussen de Olympische en Paralympische Spelen ook cultureel te ontdekken moet ik helaas uitstellen. Het enige wat ik van de week heb kunnen doen is mijn uniform voor de Paralympische Spelen ophalen. Ik kon echter mijn bus voor het laatste stukje niet vinden. Tot mijn verrassing was er een alternatief die mij precies op de plaats van bestemming bracht, gratis!
Brazil wint de voetbalfinale
Sommige belangrijke sportmomenten maak je mee in de bus! Veel mensen waren samen op hun mobieltjes naar de finale van het voetbal aan het kijken. De spanning was om te snijden! Toen het winnende doelpunt werd gemaakt, barsten de emoties los!
Met de trein en metro
Met de trein is het niet veel anders gesteld. Ook deze zijn vaak bomvol en fris. Voor vrouwen zijn in de spitsuren speciale coupes beschikbaar. Ik geef dan liever de voorkeur aan de metro. Het is indrukwekkend om diep onder de straten door de grote hallen te lopen. Het netwerk van bus-, trein- en metroverbindingen maken de stad goed bereikbaar. Het is wel altijd goed opletten waar je moet overstappen! Er zijn op vrijwel alle grote stations en overstapplekken beveiligers aanwezig. Kreeg daarom ook de vraag waarom ik de treinen aan het filmen was haha!
Het beste wat je kunt
De Brazilianen hebben over het algemeen veel bewondering voor de vele vrijwilligers en maken graag een praatje. Iedere keer wanneer ik met het openbaar vervoer ga, heb ik weer nieuwe mensen ontmoet. Die ontmoetingen maken voor mij de reis naar Brazilië bijzonder. Ik heb al veel gehoord en gezien hoe het leven hier is. Zeker in het begin kon ik mijn ogen amper geloven bij de zichtbare armoede in de straten. Kinderen die op een doordeweekse avond laat spulletjes verkopen op straat, mensen die in de bermen onder bankjes slapen en de vele bergen afval in de natuur. Het went nooit. Ik heb er iedere dag nog steeds moeite mee. Het besef dat ik enorm veel geluk heb in deze wereld is groot. Voor veel Brazilianen is de zichtbare armoede en vervuiling een gegeven waar ze mee om moeten gaan.
Er wordt met een beschuldigende vinger naar de overheid gewezen. Zij zijn de grootste criminelen in het land wordt gezegd. Ik kan mij dan ook goed voorstellen dat niet iedereen blij is met de hoeveelheid geld die naar de Spelen is gegaan. Toch blijft het merendeel optimistisch en maken ze een feestje van het leven. En ze maken een feestje in de bus! Ze moeten er het beste van maken en ze geven je het beste wat ze kunnen. De gastvrijheid, vriendelijkheid, hulpvaardigheid en vrolijkheid van de Carioca zal mijn hart nog lang opwarmen.