Na een goed bericht van de schipper mocht gouden Olympiër en voormalig leukemiepatiënt Maarten van der Weijden, in de nacht van zaterdag 12 op zondag 13 augustus aan zijn dubbele kanaaloversteek beginnen! Vrijdagavond kreeg ik een onverwacht telefoontje of ik mee wilde om videobeelden en foto’s te maken.

De cameraman die eerst mee zou gaan (de tocht werd een keer uitgesteld vanwege het slechte weer), was op vakantie. Het is een unicum om bij zo’n kanaaloversteek aanwezig te mogen zijn, helemaal als het een dubbele is, dus die avond werd de tas gepakt en de wekker vroeg gezet.

De volgende dag zat ik in de auto op weg naar Breda. Daar stapte ik in de auto van Marcel van der Togt, de coach die Maarten helpt bij het voltooien van dit soort extreme prestaties. Via Breda reden we door naar Calais – Frankrijk waar we net op tijd waren voor de veerboot naar Dover – Engeland. Maarten en zijn gezin zouden ons aan de overkant van het kanaal opwachten, samen met fotograaf Jan Soek. Aan het eind van de middag kwamen de beroemde witte krijtrotsen van Dover in zicht en zetten we voet aan de Engelse grond. De kanaaloversteek is natuurlijk vaker gedaan en er bestaat een heuse camping aan de kust, speciaal voor fans van het open water zwemmen. Daar haalden we de stick op waarmee de voeding voor Maarten vanaf de boot kon worden aangereikt.

Startpunt Dover

In Dover werden vervolgens nog de laatste details doorgesproken en voorbereidingen getroffen.Die avond hebben we de eerste tweets de wereld ingestuurd met de hashtag #trainingstochtje. De bekendmaking waar het dan een trainingstochtje voor is, werd pas een week na de kanaaloversteek gedaan. Om 22:00 uur konden we eindelijk slapen en om 01:00 uur, slechts drie uur later ging de wekker al weer. Mij stond de uitdaging te wachten om beelden te maken voor Snelle Jelle. Midden in de nacht stapten we op de bootje. Naast de drie schippers, ging er een grote lading aan flessen water en sportvoeding mee. Het was even stressen toen we zo snel de paspoorten niet konden vinden. Gelukkig was het juiste vakje opgeborgen en konden we allemaal netjes geregistreerd worden.

We vaarden vervolgens naar het startpunt, net buiten de haven van Dover. Maarten werd goed ingesmeerd met vaseline en in zijn wetsuit gehesen.  Speciale handschoenen en sokken gingen aan tegen de kou. Het waaide behoorlijk en het bootje deinde flink op en neer op de golven. Lichtjes werden aan hem vastgemaakt zodat we hem konden volgen. Vervolgens sprong Maarten de donkere zee in om het strand van Engeland aan te raken. De boot toeterde en om 3.44 uur mocht Maarten starten. Hij dook het water weer in en maakte zijn eerste slagen naar Calais.

Moeilijk begin

Het was geen fijne start voor zowel Maarten als mij. Maarten kreeg het al snel koud en ik kreeg onverwachts last van zeeziekte. Ik dacht nog even een paar uurtjes te kunnen slapen, maar helaas ging dat niet. In plaats daarvan zat ik tot zonsopgang naar de horizon te turen om mijn misselijkheid onder controle te krijgen. In een poging tabletjes tegen zeeziekte te bemachtigen belande ik uiteindelijk met de kop boven het toilet. Daarna ging het beter, het werd langzaam weer licht en ik kreeg van coach Marcel een extra taak naast het filmen en fotograferen: thee zetten voor Maarten.

Doordat Maarten het zo koud had, switchten we het voedingsplan naar elke 20 minuten thee aangelengd met sportvoeding. Dit hielp en het bleek ook het enige punt van houvast in de hele dubbele oversteek. De afstanden op zee zijn relatief. Hemelsbreed is de oversteek ongeveer 30 kilometer, maar door de stroming en wind kun je nog wel eens meer kilometers maken. Zo ook ons bootje! Na 8 uur en 54 minuten klom Maarten na 51km aan wal bij Calais aan de Franse kant van het kanaal.

Aan de overkant: “Ik ga nog ff een stukkie”

Ik mocht mee met een rubberbootje om dat moment vast te leggen. Het was nogal spannend: alle apparatuur moest mee en mijn hoortoestellen in en het was niet zeker of we het droog zouden houden. Voor Maarten moest ik een maaltijdsalade, zonnebrandcremè en Snelle Jelle’s meenemen. Het was nogal een klucht: de motor van het rubberbootje bleek niet te werken en onze schipper moest roeien. Gelukkig had hij sterke armen en bereikten we snel de overkant.

Daar kon ik eerst filmen dat Maarten uit het water komt, een Snelle Jelle eet en “Ik ga nog ff een stukkie!” zegt. Want ja, hij ging nog een keer terug zwemmen! Dankzij het kleine beetje verbinding dat ik had met mijn mobiele telefoon kon ik de beelden uploaden en is vervolgens het onderstaande filmpje gemaakt. Wij gingen nog even door! Ik klom weer terug in het rubberbootje. We roeiden een stukje met Maarten mee tot de plek waar de grotere boot ons weer op kon pikken. Het gevaarte kwam naar mijn gevoel wel heel snel en heel hard dichterbij!

Terug naar Engeland

De weg terug begon aangenaam. Onderweg kreeg Maarten gezelschap van dolfijnen en zeehonden. De zon scheen fel in de middag en verwarmde de koude wind. Eindelijk kon ik zelf eventjes slapen op het dek in de zon. Met een steady slag kwam in de avond de Engelse kust weer in zicht. De laatste 3 kilometer waren zwaar; het zeewater was koud met zijn 17 graden. Coach Marcel heeft Maarten letterlijk naar de kant geschreeuwd.

Fotoalbum dubbele kanaaloversteek

Bekijk het fotoalbum

Na nog eens 9 uur en 51 minuten zwemmen, kon hij dan eindelijk zijn Daisy en hun dochters in de armen sluiten. Het #trainingstochtje is succesvol afgerond!

Elfstedenzwemtocht

Het was een bijzondere ervaring om mee te mogen varen met deze kanaaloversteek. Ik heb veel geleerd over hoe je zo’n extreme prestatie kunt voorbereiden en hoe je ter plekke toch moet improviseren. De aanwezigheid van de coach en ervaren schippers hebben absoluut verschil gemaakt. Dit trainingstochtje is het begin van een serie voorbereidingen naar de Elfstedenzwemtocht in 2018! Meer hierover lees je op www.maartenvanderweijdenfoundation.nl.

Lees meer:

Share this:


by Elisa Ostet
Leave a comment